بازاندیشی در آموزش پرستاری:چرا و چگونه؟

مقدمه: آموزش پرستاران باید به شیوه ای باشد که استقلال، تفکر انتقادی، باز بودن ذهن و حساس بودن به دیگران را توسعه دهد. بازاندیشی فرآیند شکل دادن مجدد تجربه به منظور ارتقای یادگیری و عملکرد است. بازاندیشی استراتژی مؤثری برای توسعه چنین قابلیت هایی در پرستاری است. مطالعه مروری حاضر با هدف بررسی روش بازاندیشی در آموزش پرستاری انجام گردید. روش ها: در این مطالعه مروری narrative با استفاده از کلمات کلیدی مانند reflecting, reflection و nursingreflection، بازاندیشی و بازاندیشی در پرستاری مقالات منتشرشده در بازه زمانی سال های2000 تا 2014 و مقالات محدود به زبان انگلیسی و فارسی در پایگاه های علمی elsevier, wiley magiran, و pubmed استخراج شد. نتایج: تعداد 193 مطالعه یافت شد. پس از بررسی مرتبط بودن، تعداد 120 مقاله به دلیل عدم ارتباط با موضوع کنار گذاشته شد. از میان مقالات مرتبط با مفهوم یا کاربرد بازاندیشی در آموزش پرستاری، 40 مقاله انتخاب شد. پی آیندهای بازاندیشی ارتقای قدرت تفکر و ارتقای عملکرد حرفه ای است. اصول طراحی بازاندیشی از مراحل تعیین هدف، تبیین ساختار، جو یادگیری، دادن بازخورد و ارزشیابی بازاندیشی تشکیل می شود. مهم ترین شیوه های بازاندیشی شامل روایت های شخصی، نمونه کارها، استفاده از امکانات چندرسانه ای، نقاشی و عکس است. راه کارهای بهبود بازاندیشی در آموزش پرستاری شامل استفاده از مدل های بازاندیشی و توجه به اهمیت نقش و جایگاه مربیان در توسعه و به کارگیری این شیوهآموزشیاست. نتیجه گیری: از مؤلفه های مهم در تحول نظام آموزشی پرستاری ترغیب فراگیرنده به تفکر از طریق استفاده از راهبردهای عملی است. بازاندیشی یکی از شیوه های فعال بنیادین آموزشی در حیطه پرستاری است. بنابراین، به منظور به کارگیری بازاندیشی، نظام سنتی آموزش پرستاری نیازمند بازنگری در شیوه های آموزشی است.